Σήμερα, η ορθοδοντική θεραπεία θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ως μια επιτυχημένη και κατάλληλη λύση για τη βελτίωση της θέσης και όψης των δοντιών. Πολλές φορές και συνήθως κατά την παιδική ηλικία όταν εκβάλλουν τα μόνιμα δόντια, δεν έχουν την όψη, το σχήμα ή ακόμα και τη λειτουργικότητα που αναμένεται. Οι επιπτώσεις και οι επιπλοκές των δοντιών αυτών μπορεί να πάρουν ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις που επηρεάζουν την κατάσταση της ψυχικής υγείας στα παιδιά.
Η Αμερικανική Οδοντιατρική Ένωση συνιστά στους γονείς να πραγματοποιήσουν την 1η επίσκεψη των παιδιών τους στον παίδο οδοντίατρο στα 7 έτη. Με αυτό τον τρόπο ο ειδικός θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθεί τακτικά το παιδί και να βλέπει την πορεία της οδοντοστοιχίας του τακτικά. Στη συνέχεια μπορούν να ληφθούν προληπτικά μέτρα που θα ελαχιστοποιήσουν την ένταση των μελλοντικών θεραπειών.
Υπάρχουν πολλά λόγοι όπου το παιδί μπορεί να επωφεληθεί από την ορθοδοντική θεραπεία (σιδεράκια). Η τακτική επίσκεψη στον παίδο οδοντίατρο είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να προστατευθούν τα δόντια και να εντοπιστούν ζητήματα που πρέπει να διορθωθούν άμεσα. Γενικά δεν υπάρχει καθορισμένος χρόνος για να ξεκινήσει η ορθοδοντική θεραπεία, το σύνηθες όμως είναι στην ηλικία των 8-14 ετών.
Κάποια προβλήματα αντιμετωπίζονται καλύτερα όσο το δυνατόν νωρίτερα εντοπιστούν, ακόμη και όταν τα περισσότερα βρεφικά δόντια είναι ακόμα στη θέση τους, δηλαδή στην ηλικία των 6-9 ετών. Μερικές φορές όμως, είναι καλύτερο να περιμένετε μέχρι να πέσουν τα περισσότερα νεογιλά δόντια για την καλύτερη αξιολόγηση της οδοντοστοιχίας. Εάν το παιδί επισκέπτεται τακτικά τον οδοντίατρο, είναι εφικτό να καθοριστεί πότε είναι ώρα για μικρή παρέμβαση ή πλήρη αξιολόγηση για σιδεράκια.
Τα σημάδια που δηλώνουν ότι η ορθοδοντική θεραπεία είναι ωφέλιμη είναι: πρόωρη ή καθυστερημένη απώλεια των βρεφικών δοντιών, εμφάνιση έξτρα δοντιών ή συνωστισμός αυτών, ακούσιο δάγκωμα της εσωτερικής πλευράς του μάγουλου ή του ουρανίσκου, δυσκολία στη μάσηση, μετατόπιση σαγονιού ή ήχος κατά την κίνησή του, μεγάλο κενό των δοντιών ή αφίππευση τους και δυσανάλογο σχήμα δοντιών. Τα περισσότερα ορθοδοντικά προβλήματα είναι γενετικά. Κάποια άλλα όμως αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου λόγω διαφόρων παραγόντων όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα ή η χρήση πιπίλας, η στοματική αναπνοή, η οδοντική φθορά, τα ατυχήματα ή ακόμα και η κακή διατροφή. Μια άλλη κοινή αιτία είναι ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος στη γνάθο για τα δόντια, έτσι ώστε να στραβώνουν και να μην ευθυγραμμίζονται σωστά.
Η καλύτερη ηλικία για ορθοδοντική θεραπεία είναι τα 8-14 έτη. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν αρκετά μόνιμα δόντια και είναι καλύτερα να αντιμετωπιστούν νωρίς. Η αξιολόγηση της ανάπτυξης, της πορείας και της αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών μπορεί να ξεκινήσει σε διάφορα στάδια της οδοντικής ανάπτυξης, ανάλογα με τα προβλήματα, την ανάπτυξη του παιδιού, τους κινδύνους και τα οφέλη της θεραπείας ή της μη θεραπείας. Ορισμένα παιδιά μπορεί να επωφεληθούν από μια ορθοδοντική θεραπεία στην ηλικία των 5 ή 6 ετών και άλλα μπορούν να περιμένουν έως την ηλικία των 10-13.
Η έγκαιρη διάγνωση και η επιτυχής θεραπεία ορισμένων προβλημάτων δαγκώματος μπορούν να έχουν τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα οφέλη όπως: στραβά δόντια, έξτρα δόντια, ακούσιο δάγκωμα του στόματος, λανθασμένη θέση γνάθου ή ακόμα και διαταραχή άρθρωσης της γνάθου.
ΠΗΓΕΣ
The best time for orthodontic treatment for Polish children based on skeletal age analysis in accordance to refund policy of the Polish National Health Fund (NFZ). Flieger et al. 2018
American dental Association
